พารวย

คณะรัฐมนตรีมีมติเห็นชอบนำเสนอสภาผู้แทนราษฎรพิจารณาร่างพระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมประมวลรัษฎากรฯ เพื่อจัดเก็บภาษีมูลค่าเพิ่มผู้ให้บริการอิเล็กทรอนิกส์จากต่างประเทศ หรือแพลตฟอร์มจากต่างประเทศ ตามที่กระทรวงการคลังโดยกรมสรรพากรเสนอ ช่วยสร้างความเป็นธรรมและยกระดับระบบภาษีไทยให้ทัดเทียมนานาชาติ

ดร.เอกนิติ นิติทัณฑ์ประภาศ อธิบดีกรมสรรพากร เปิดเผยว่า คณะรัฐมนตรีมีมติเห็นชอบ ส่งร่างพระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมประมวลรัษฎากร การจัดเก็บภาษีมูลค่าเพิ่มกรณีการให้บริการทางอิเล็กทรอนิกส์จากต่างประเทศ (e-Service)) ให้คณะกรรมการประสานงานสภาผู้แทนราษฎรพิจารณา ก่อนเสนอสภาผู้แทนราษฎรต่อไป ตามที่กระทรวงการคลังโดยกรมสรรพากรเสนอ ในการจัดทำร่างกฎหมายดังกล่าวกรมสรรพากรได้นำผลการศึกษาขององค์การเพื่อความร่วมมือทางเศรษฐกิจและการพัฒนา (OECD) ในการเพิ่มประสิทธิภาพการจัดเก็บภาษีมูลค่าเพิ่มจากผู้ให้บริการ e-Service จากต่างประเทศ ที่มีข้อเสนอแนะให้ผู้ประกอบการต่างประเทศหรือดิจิทัลแพลตฟอร์มเป็นผู้ประกอบการจดทะเบียนภาษีมูลค่าเพิ่มและมีหน้าที่นำส่งภาษีมูลค่าเพิ่มให้แก่หน่วยงานจัดเก็บภาษี เป็นแนวทางที่มีประสิทธิภาพและดำเนินการได้มากที่สุด ปัจจุบันมีกว่า 60 ประเทศที่นำแนวทางของ OECD มาแก้ไขปัญหาการจัดเก็บภาษีมูลค่าเพิ่มกรณีการให้บริการระหว่างประเทศ เช่น ออสเตรเลีย นิวซีแลนด์ ญี่ปุ่น ไต้หวัน เกาหลีใต้ เป็นต้น

ร่างพระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมประมวลรัษฎากรฯ กำหนดให้ผู้ให้บริการ e-Service จากต่างประเทศ หรือแพลตฟอร์มจากต่างประเทศ เช่น การให้บริการดาวน์โหลดภาพยนตร์และสื่อบันเทิงต่าง ๆ ผ่านเครือข่ายอินเทอร์เน็ต ที่มีรายได้เกิน 1.8 ล้านบาทต่อปี จากการให้บริการผ่านเครือข่ายอิเล็กทรอนิกส์แก่ลูกค้าในประเทศไทยที่ไม่ใช่ผู้ประกอบการจดทะเบียนภาษีมูลค่าเพิ่ม มีหน้าที่จดทะเบียนภาษีมูลค่าเพิ่ม ยื่นแบบแสดงรายการภาษีและนำส่งภาษีมูลค่าเพิ่มให้แก่กรมสรรพากร เช่นเดียวกับแนวคิดของ OECD ทั้งนี้ เพื่อให้เกิดความง่ายและอำนวยความสะดวกในการชำระภาษีสำหรับผู้ใช้บริการที่ไม่ได้จดทะเบียนภาษีมูลค่าเพิ่ม โดยผู้ให้บริการจากต่างประเทศทำหน้าที่นำส่งภาษีแทนผ่านระบบบริการจดทะเบียนและชำระภาษีมูลค่าเพิ่มอย่างง่าย (Simplified VAT)

การปรับปรุงกฎหมายในครั้งนี้จะช่วยส่งเสริมให้เกิดการแข่งขันที่เป็นธรรมระหว่างผู้ประกอบการในประเทศไทยกับผู้ประกอบการในต่างประเทศที่ให้บริการในประเทศไทย ทำให้การจัดเก็บภาษีมีความเหมาะสม สอดคล้องกับกิจกรรมทางเศรษฐกิจ และยังเป็นการปรับปรุงกฎหมายภาษีไทยให้มีความทันสมัยสอดคล้องกับแนวทางการจัดเก็บภาษีของนานาประเทศ และกรมสรรพากรคาดว่าการปรับปรุงกฎหมายในครั้งนี้จะช่วยทำให้จัดเก็บภาษีได้เพิ่มขึ้นอีกประมาณ 3,000 ล้านบาท

เมื่อศาลมีคำพิพากษา ให้ลูกหนี้ชำระหนี้ เจ้าหนี้ต้องไปยื่นให้ศาลออกหมายบังคับคดี ตั้งเจ้าพนักงานบังคับคดี เพื่อจัดการ “ยึด-อายัดทรัพย์สิน” ของลูกหนี้ตามคำพิพากษา และขายทอดตลาด นำเงินมาชำระหนี้ให้เจ้าหนี้ ตามเงื่อนไขกฎหมายบังคับคดี

แต่หาก “ลูกหนี้” ตามคำพิพากษาของศาล ไม่มีเงินใช้หนี้ เจ้าหนี้ จะสามารถยึดทรัพย์สินทุกอย่างของลูกหนี้ มาใช้แทนหนี้ได้หรือไม่

ทางสำนักกิจการยุติธรรม เปิดเผยว่า ตามพระราชบัญญัติ แก้ไขเพิ่มเติมประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง (ฉบับที่ 30) พ.ศ. 2560 กำหนดทรัพย์สินของลูกหนี้ที่ไม่อยู่ในความรับผิดแห่งการบังคับคดี แปลว่า เจ้าพนักงานบังคับคดี ไม่ยึด – ไม่อายัด ทรัพย์สินของลูกหนี้ ตามรายการต่อไปนี้

1.เครื่องใช้สอยส่วนตัว ที่นอนหมอนมุ้ง, เครื่องใช้ในครัวเรือน ราคารวมไม่เกินประเภทละ 20,000 บาท

2.สัตว์ สิ่งของ อุปกรณ์ทำหากินประกอบอาชีพ เท่าที่จำเป็น ราคารวมไม่เกิน 100,000 บาท

3.สัตว์ สิ่งของ หรือ อุปกรณ์ทดแทนอวัยวะ

4.ทรัพย์สินที่มีลักษณะเป็นของส่วนตัวโดยแท้ เช่น หนังสือวงศ์ตระกูล จดหมาย สมุดบัญชี

5.ทรัพย์ที่โอนไม่ได้ตามกฎหมาย หรือไม่ได้อยู่ในการบังคับคดี เช่น สมบัติแผ่นดิน โฉนดที่อยู่ในเวลาห้ามโอน

6.เบี้ยเลี้ยงชีพที่กฎหมายกำหนด เงินรายได้เป็นคราวๆ ที่คนอื่นให้เพื่อเลี้ยงชีพ ไม่เกินเดือนละ 20,000 บาท

7.เงินเดือน ค่าจ้าง บำเหน็จ บำนาญ เบี้ยหวัด ของข้าราชการ เจ้าหน้าที่ หรือ ลูกจ้างในหน่วยงานราชการ หรือตามจำนวนที่เจ้าพนักงานเห็นสมควร

8.เงินเดือน ค่าจ้าง บำนาญ ค่าชดใช้เงินสงเคราะห์ ของพนักงาน ลูกจ้าง ไม่เกินเดือนละ 20,000 บาท

9.ค่าชดเชยหรือรายได้อื่น(บุคคลทั่วไป)ไม่เกิน300,000 บาท

10.เงินฌาปนกิจสงเคราะห์ที่ลูกหนี้ได้รับ จากการตายของบุคคลอื่น ตามจำนวนที่จำเป็นในการจัดพิธีฌาปนกิจศพ ตามฐานะของผู้ตาย

ที่มา สำนักงานกิจการยุติธรรม

มูลนิธิเครือข่ายส่งเสริมคุณภาพชีวิตแรงงาน หรือ LPN (Labour Protection Network) ร่วมกับ บริษัท เจริญโภคภัณฑ์อาหาร จำกัด (มหาชน) หรือ ซีพีเอฟ ส่งเสริมสิทธิมนุษยชนตามหลักสากลให้กับแรงงาน สานต่อโครงการ “ช่องทางรับฟังเสียงพนักงาน และอบรมความรู้ด้านสิทธิมนุษยชน” ให้กับพนักงานของซีพีเอฟ ต่อเนื่องเป็นปีที่ 3

นายสมพงค์ สระแก้ว ผู้อำนวยการมูลนิธิ LPN กล่าวว่า การดำเนินงานของศูนย์รับฟังเสียงพนักงาน จากความร่วมมือในช่วง 2 ปีที่ผ่านมา ช่วยให้ทั้งแรงงานไทยและแรงงานต่างด้าวได้รับรู้สิทธิของตน ตามกฎหมายคุ้มครองแรงงานและมาตรฐานสากล รวมทั้งได้รับการปฏิบัติอย่างเท่าเทียมกัน ในเรื่องค่าจ้างค่าตอบแทน สุขภาพอนามัย และความปลอดภัยในการทำงาน การเข้าถึงสิทธิแรงงานต่างๆ เพื่อนำไปสู่คุณภาพชีวิตที่ดี และจัดการอบรมพนักงาน (Worker Training) ของซีพีเอฟ จำนวนมากกว่า 1,800 คน ในจำนวนนี้ ร้อยละ 75 เป็นพนักงานต่างด้าว ซึ่งจะทำให้สามารถทำงานร่วมกันด้วยความเข้าใจซึ่งกันและกัน เป็นต้น

ในปี 2562 ซีพีเอฟได้รับรายงานจากศูนย์รับฟังเสียงพนักงาน จำนวน 4 สาย จากพนักงานคนไทยและต่างด้าว เป็นเรื่องการสอบถามข้อมูลและการร้องเรียน โดยสอบถามข้อมูลในเรื่องเกี่ยวกับเงื่อนไขตามกระบวนการจ้างแรงงานต่างด้าวผ่านบันทึกข้อตกลงความร่วมมือ (Memorandum of Understanding : MoU) และในส่วนของการร้องเรียนจากการตรวจสอบพบว่ามีสาเหตุมาจากความกังวลและความเข้าใจผิดของแรงงานเรื่องกฎระเบียบ และขั้นตอนการปฏิบัติงาน

“ปัจจัยที่ทำให้มีข้อร้องเรียนจากแรงงานซีพีเอฟ ผ่านช่องทาง Labour Voices Hotline by LPN ค่อนข้างน้อย เป็นผลจากบริษัทฯ มีล่ามประจำสถานประกอบการฯของบริษัทฯ คอยเป็นผู้ให้คำแนะนำและปรึกษาพนักงานต่างชาติเบื้องต้น รวมถึง การจัดการแก้ไขปัญหาโดยฝ่ายบุคคลและหัวหน้างานอย่างเป็นระบบและทันท่วงที ประกอบกับการจัดอบรมช่วยให้พนักงานมีความเข้าใจเรื่องสิทธิแรงงาน และกฎหมายที่เกี่ยวข้องมากขึ้น” นายสมพงค์ กล่าว

นายปริโสทัต ปุณณภุม รองกรรมการผู้จัดการบริหาร ด้านทรัพยากรบุคคล ซีพีเอฟ กล่าวว่า บริษัทให้ความสำคัญกับการปฏิบัติต่อพนักงานทุกคนในองค์กรอย่างเสมอภาคและเท่าเทียมกัน แรงงานต่างชาติทุกคนเป็นพนักงานของบริษัท ได้รับค่าจ้างและสิทธิประโยชน์เท่าเทียมกับพนักงานคนไทย การดำเนินงานร่วมกับ LPN ช่วยสนับสนุนบริษัทให้เข้าใจความต้องการ ของแรงงานทุกคนและสามารถแก้ปัญหาได้ตรงจุดอย่างรวดเร็ว สร้างความพึงพอใจและความเข้าใจอันดีระหว่างลูกจ้างและนายจ้าง

“ซีพีเอฟ มีการทำแบบสำรวจการรับรู้ช่องทางการร้องเรียนผ่านศูนย์รับฟังเสียงพนักงาน ในพื้นที่ 6 โรงงาน ครอบคลุมทั้งพนักงานไทยและต่างด้าว ผลสำรวจพบว่า 75% ของแรงงานมีการรับรู้และทราบช่องทางการร้องเรียนผ่านศูนยนี้ ช่วยลดความเสี่ยงในเรื่องการละเมิดสิทธิแรงงานและลดผลกระทบที่อาจมีต่อธุรกิจ” นายปริโสทัต กล่าว

นอกจากนี้ ในปี 2562 บริษัทได้ทบทวนและดำเนินกระบวนการตรวจประเมินสถานะด้านสิทธิมนุษยชนอย่างรอบด้าน ทุกสายธุรกิจในกิจการประเทศไทย ครอบคลุมทุกกลุ่ม ร่วมถึงกลุ่มเปราะบาง (Vulnerable Group) เช่น ชนกลุ่มน้อยทางเชื้อชาติและศาสนา ผู้บกพร่องทางร่างกาย เป็นต้น โดยให้ความสำคัญ อาทิ เรื่อง สภาพการจ้างงาน สุขภาพและความปลอดภัยในสถานประกอบการ ข้อมูลส่วนบุคคล มาตรฐานการครองชีพและความปลอดภัยของคู่ค้าในห่วงโซ่อุปทาน ฯลฯ

ซีพีเอฟ ยังยกระดับความปลอดภัยอย่างเข้มข้นสำหรับแรงงานทุกคนในช่วงที่มีการแพร่ระบาดของโรคโควิด 19 พร้อมทั้งจัดการอบรมให้ความรู้และความเข้าใจเกี่ยวกับโรคระบาด และการป้องกันแก่พนักงานต่างด้าว รวมทั้ง ทำแผ่นป้ายแนะนำในภาษาต่างๆ การจัดเพิ่มจำนวนรถตามแนวทาง social distancing เพื่อให้พนักงานทุกคนเข้าใจและทำงานด้วยความมั่นใจในมาตรการความปลอดภัย จนถึงปัจจุบันไม่มีพนักงานในสายการผลิตติดเชื้อโควิด-19

การวางแผนการเงิน หลายครั้ง ต้องเริ่มจากการปรับเปลี่ยนพฤติกรรม การใช้จ่ายเงิน ให้ได้ก่อน ปัญหาการเงินของคนส่วนใหญ่ เกิดจาก รายจ่าย มีมากกว่า รายรับ

รายจ่ายดังกล่าว มีทั้งค่่าใช้จ่ายที่จำเป็น และไม่จำเป็น และส่วนใหญ่แล้ว สัดส่วนขอค่าใช้จ่ายที่ไม่จำเป็น มักจะมีมากกว่า ค่าใช้จ่ายที่จำเป็น

อย่างเช่น ค่าช้อปปิ้ง แม้บางคนจะพยายามจำกัดวงเงินช้อปปิ้งในแต่ละเดือนไว้ แต่ชีวิตจริง เรามักจะแพ้ทางให้กับ ของเซล ลดราคา 30 40 50 60 70% ทำเอาหน้ามืดตามัว ควักเงินจ่าย ทั้งที่บางทีสินค้าเหล่านั้น เราไม่จำเป็นต้องมีต้องใช้เลยก็ได้ และถึงแม้จะเป็นของจำเป็น แต่ถ้าซื้อมามากเกินไป ของจำเป็นก็จะกลายเป็น ไม่จำเป็น ได้ทันที

ทั้งหมดที่กล่าวมาข้างต้น เรียกได้ว่า เป็นความฟุ่มเฟือย คือ ใช้เงินออกไปทั้งที่ไม่จำเป็น แลกกับข้าวของที่ได้รับกลับมา ซึ่งส่วนใหญ่ก็ไม่จำเป็นเช่นกัน

ศูนย์คุ้มครองผู้บริโภคทางการเงิน (ศคง.) ธนาคารแห่งประเทศไทย ให้ข้อคิดเปรียบเสมือนสูตรยา 3 ขนาน เพื่อให้คนป่วยอย่างเราๆท่านๆ ทานเพื่อระงับเจ้าความฟุ่มเฟือยนี้

1. ใช้ให้น้อยกว่าที่หาได้ ในแต่ละเดือน เราจำเป็นตัองทำงบประมาณค่าใช้จ่าย เริ่มจากการจดบันทึกรายรับรายจ่าย เพื่อให้ทราบว่า มีเงินเข้า และเงินออก เท่าไร จะได้วางแผนการใช้จ่ายได้อย่างเหมาะสม ด้วยการตั้งงบรายจ่าย และตั้งใจให้แน่วแน่ว่า ไม่จำเป็นก็ไมซื้อ อย่างไรก็ตาม เราอาจตั้งงบใช้จ่าย โดยกันเงินไว้สัก 10% จากรายรับ เช่น งบช้อปปิ้ง กินเที่ยว เพื่อเป็นรางวัลให้ชีวิตกระชุ่มกระชวยในแต่ละเดือน

2. เริ่มต้นการออมเงิน เราสามารถเริ่มต้นออมเงินง่ายๆ ด้วยกันกันเงิน 10% จากรายได้เป็นเงินออม และเมื่อทำจนเป็นนิสัยแล้ว สามารถขยับเพิ่มเติมเงินออม กันเงินในสัดส่วนที่มากขึ้น และไม่กระทบกับการใช้ชีวิตมากนัก ควรที่จะแยกบัญชีเงินออมออกมาต่างหาก และสามารถแตกบัญชีเงินออม เป็นบัญชีเพื่อการออม, การลงทุน, เพื่อกรณีฉุกเฉิน และเพื่อเป้าหมายที่วางไว้ เช่น ซื้อรถยนต์ บ้าน หรือค่าเทอมลูก ซึ่งนำไปสู่ยาตำรับที่ 3 ที่กล่าวถึงต่อไป

3. การออมอย่างมีเป้าหมาย ด้วยการกำหนดเป้าหมาย ระยะสั้น กลาง และยาว จากนั้นนำไปสู่การดูว่า จะกำหนดจำนวนเงินเท่าไร วิธีการออมเงินที่จะนำไปสู่เป้าหมายได้ เช่น การนำเงินออมไปลงทุน ใช้เครื่องมือการออมเงินอื่นๆ ที่ให้ผลตอบแทนมากกว่าเงินฝากธนาคาร ระยะเวลาการออม ต้องใช้เท่าไร ซึ่งจะมีผลต่อจำนวนเงินออมด้วย เช่น เงินออมส่วนนี้เพื่อนำมาใช้จ่ายเป็นค่าเรียนบุตร เรามีอาจมีเวลาเก็บประมาณ 3-4 เดือน เมื่อรู้ล่วงหน้า ก็จะทำให้การวางแผนการออมได้อย่างเหมาะสม

หากทำได้ตามยา 3 ขนานนี้แล้ว เชื่อได้ว่า สุขภาพการเงินของเรา จะต้องแข็งแรงอย่างแน่นอน

ขอบคุณ ศูนย์คู้มครองผู้บริโภคทางการเงิน ธนาคารแห่งประเทศไทย

วันก่อน คอลัมน์ “รู้เก็บรู้ออม รู้ใช้รู้ลงทุน สู่ความมั่งคั่ง” พูดถึงเรื่อง กองทุนสำรองเลี้ยงชีพ ว่าเป็นเครื่องมือการออมเงินที่เป็นตัวช่วยที่ดีของมนุษย์เงินเดือน เปรียบเสมือนเป็นการ ” หักดิบ” ออมเงินตั้งแต่ต้นทาง

ครั้งนี้ เราจะว่ากันถึงเหตุที่จะทำให้ กองทุนสำรอง “ไม่พอ” เลี้ยงชีพ โดยบทความนี้ ทางตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย เผยแพร่ไว้ในเว็บไซต์ ผู้เขียนขออนุญาตนำมาถ่ายทอดต่อให้อ่านกันแบบเข้าใจง่ายๆ

ทำไม กองทุนสำรอง ถึงจะ ไม่พอ เลี้ยงชีพ ที่เป็นสาเหตุประการแรกเลย คือ

1. ออมเงินไปวันๆ แบบไม่รู้ว่าตัวเองมีความต้องการใช้เงินเท่าไรหลังเกษียณ หรือไม่ได้ทำงานแล้ว ยกตัวอย่างเช่น คำนวณว่า เกษียณแล้ว ต้องการใช้เงินเดือนละ 10,000 บาท แต่ปัจจุบัน ทั้งเก็บทั้งออม คำนวณดูแล้ว เงินออมทั้งหมด ไม่ตอบโจทย์ คือ ไม่พอสำหรับการใช้จ่ายเดือนละหมื่นบาท อันนี้อนาคตลำบากหน่อย

ทางตลาดหลักทรัพย์ฯ ให้สูตรคำนวณมาง่ายๆ หยิบเครื่องคิดเลขมากดๆ ตามนี้

• กำหนดตัวเลขเงินค่าใช้จ่ายปัจจุบัน ต่อเดือน
• เอาตัวเลขข้างบน x 12 จะเท่ากับค่าใช้จ่ายต่อปี
• เอาค่าใช้จ่ายต่อปี x 70% เพื่อปรับเป็นค่าใช้จ่ายจริงตอนไม่ได้ทำงานแล้ว
• เอาตัวเลขค่าใช้จ่ายจริงข้างบน x จำนวนปีก่อนตาย เช่น กะว่าจะตายตอนอายุ 85 ก็เท่ากับว่า มีเวลาเหลือใช้ชีวิตหลังเกษียณ (อายุ 60 ) เท่ากับ 25 ปี
• เอาผลลัพท์ข้างบน X 2 เพื่อปรับด้วยอัตราเงินเฟ้อ 3%ต่อปี

สมมติ อยากอยู่ต่อบนโลกถึงอายุ 85 และต้องการใช้เงินเดือนละหนึ่งหมื่น กดเครื่องคิดเลขตามสูตรข้างบนแล้ว เท่ากับว่า ตัวเราต้องมีเงินเก็บสำหรับโลกหลังเกษียณ และก่อนความตาย เท่ากับ 4.2 ล้านบาท

เพียงเท่านี้ก็จะทราบวงเงินที่จำเป็นต้องใช้เมื่อเกษียณอายุอย่างคร่าว ๆ และเป็นเป้าหมายในการลงทุนว่าเราจะต้องเก็บเงินอย่างน้อยปีละเท่าใด ต้องให้ได้ผลตอบแทนจากการลงทุนปีละเท่าใด ด้วยข้อจำกัดของจำนวนปีของการทำงานที่ยังเหลืออยู่

2. จ่ายเงินสะสมแค่ขั้นต่ำสุด เพราะคิดแต่ว่า ถ้าว่างงาน เจ็บป่วย และเกษียณอายุ สามารถใช้สวัสดิการของรัฐบาลได้ น้ำบ่อหน้าแบบนี้เอามาใช้กับการวางแผนเพื่อการเกษียณอายุไม่ได้ หากต้องการเกษียณอย่างมีความสุข เงินที่เก็บเพื่อการเกษียณ ต้องเก็บประมาณ 10 – 20% ของรายได้ต่อเดือน เก็บทุกเดือน เริ่มตั้งแต่เดือนแรกที่มีรายได้จากการทำงาน เงินเดือนที่มนุษย์เงินเดือนได้รับ ไม่ควรใช้แบบเดือนชนเดือน อย่าลืมว่า เงินสมทบ และเงินเดือนของนายจ้าง อยู่บนเงื่อนไขอย่างเดียวว่า เรายังทำงานให้เค้าได้ และเราสามารถโดนไล่ออก เลิกจ้าง ได้ตลอดเวลาทำงาน

3. คิดเอาเองว่า ยอดเงินทั้งหมดบนใบแจ้งยอดกองทุนเป็นของเราชัวร์ๆ แบบไม่มีเงื่อนไข เพราะ เงินกองทุนฯ ถูกแยกเป็น เงินสะสม ผลประโยชน์ของเงินสะสม เงินสมทบ และ ผลประโยชน์ของเงินสมทบ ซึ่งเงินในส่วนของนายจ้างไม่ว่าจะเป็นเงินสมทบ หรือ ผลประโยชน์ของเงินสมทบนั้น นายจ้างมีสิทธิ์ที่จะไม่ให้ลูกจ้างในกรณีที่ลูกจ้างถูกไล่ออก ประพฤติชั่วอย่างร้ายแรง นอกจากนี้นายจ้างยังมีสิทธิ์ที่จะแบ่งเงินสมทบ และผลประโยชน์ของเงินสมทบเป็นสัดส่วนตามอายุงาน รวมไปถึงการกระจายเงินสมทบและผลประโยชน์ของเงินสมทบในส่วนที่ลูกจ้างไม่ได้รับเมื่อออกจากงานกลับไปให้สมาชิกกองทุนรายอื่น ๆ ที่ยังเหลืออยู่เพื่อจูงใจให้ลูกจ้างอยู่ทำงานกับนายจ้างนานขึ้น ข้อกำหนดเหล่านี้ถูกระบุไว้ใน “ข้อบังคับกองทุนสำรองเลี้ยงชีพ” ส่วนใหญ่ คนที่จะได้รับเงินแบบเต็มเม็ดเต็มหน่วยตามตัวเลขในใบแจ้งยอด ก็ต้องเป็นสมาชิกกองทุนฯ ที่เกษียณอายุ ตาย หรือ ทุพพลภาพ

4. เลือกแนวทางลงทุนในหุ้นที่ให้ผลตอบแทนน้อยเกินไป ข้อมูลสถิติบอกไว้ว่า ราคาสินค้าและบริการ ปรับตัวเพิ่มขึ้น 3% ต่อปี และมีเพียงผลตอบแทนจากการลงทุนในหุ้นสามัญที่จะสามารถเอาชนะอัตราเงินเฟ้อได้ ดังนั้น หากตัวเรา เป็นคนประเภท ซื้อหุ้นปุ๊บ อยากเห็นตัวเลขในพอร์ตหุ้นขึ้นตัวเขียว โชว์กำไรเลย ในเวลาอันสั้น หรือทนเห็นตัวเลขขาดทุนไม่ได้เลย ก็ต้องชดเชยด้วยการเก็บเงินต้นต่อเดือนที่เพิ่มขึ้น และ มีระยะเวลาในการเก็บนานขึ้น

แต่หากคิดลงทุนหุ้น ต้องท่องไว้ว่า เป็นการลงทุนระยะยาว ยาวแบบเกิน 5 ปีขึ้นไป และต้องจัดสัดส่วนให้เหมาะสม ไม่ใช่มีเท่าไร พี่ใส่กับหุ้นทั้งหมดเลย ต้องดูตัวเองทั้งในเรื่องของ อายุ สถานภาพ ข้อจำกัด ความสามารถในการรับความเสี่ยง ประเภทซื้อหุ้นวันนี้ พอราคาหุ้นตกวันพรุ่ง นั่งกุมขมับ เครียด อันนี้ไม่แนะนำ เพราะเดี๋ยวจะพาลเจ็บป่วย ไม่มีเวลาใช้เงินบนโลกนานกว่าที่ควรจะเป็น

5. ถอนเงินออกมาใช้ก่อน มากกว่าตัวเลขค่าใช้จ่ายเฉลี่ยต่อปี เช่น ระยะเวลา 25 ปีที่อยู่บนโลกหลังเกษียณ ต้องการใช้เงินเก็บให้หมด ก็เอาสูตรนี้ไปคำนวณเงินที่ควรเบิกมาใช้ต่อปีว่าควรเป็นเท่าไร ตามนี้ เอาตัวเลข 100 หารด้วยระยะเวลาที่คาดว่าจะใช้เงินให้หมด เช่น เวลา 25 ปี กะใช้เงินให้หมด ก็เอา 100 หารด้วย 25 จะเท่ากับ 4 แปลว่า เราต้องไม่ถอนเงินออกมาใช้ มากกว่า 4% ในปีๆนึง ไม่งั้น เวลาที่เหลือเราจะมีเงินไม่พอใช้ได้

ดังนั้นหากเราได้รับเงินกองทุนสำรองเลี้ยงชีพยามเกษียณ ทั้งหมด 1 ล้านบาท ก็ควรจะถอนเงินก้อนนี้ออกมาใช้ปีละไม่เกิน 40,000 บาท เพื่อที่จะสามารถใช้เงินได้ครบ 25 ปี หรือ ในกรณีที่คาดว่าจะใช้เงินกองทุนสำรองเลี้ยงชีพให้หมดภายในระยะเวลา 40 ปี ก็ควรจะนำเงินออกมาใช้ในอัตราที่น้อยกว่า 2.50% ต่อปี

จริงๆแล้ว ยังมีเรื่องอีกเยอะที่ทำให้มนุษย์เงินเดือนหลายคน เกษียณแบบไม่ถึงฝั่งฝัน ไม่ว่าจะเป็นการชิงสุกก่อนห่าม ถอนเงินกองทุนออกมาใช้ก่อนเกษียณ โดยลืมนึกไปว่าเงินที่ได้รับมานั้นจะต้องเสียภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา, การละเลยไม่แจ้งคณะกรรมการกองทุนเมื่อสมาชิกต้องการเปลี่ยนชื่อ-สกุล-ที่อยู่-หมายเลขโทรศัพท์ ของผู้รับผลประโยชน์เงินกองทุนสำรองเลี้ยงชีพในกรณีต่าง ๆ, การเพิกเฉยต่อการเลือกตั้งคณะกรรมการกองทุนสำรองเลี้ยงชีพที่มีความรู้ความสามารถและ “รู้เท่าทัน” ผู้จัดการกองทุน เพื่อเป็นตัวแทนของสมาชิกกองทุนในการตรวจสอบผลการดำเนินงานกับผู้จัดการกองทุนโดยตรง เป็นต้น

และทั้งหมดที่กล่าวมาข้างต้น เป้าหมายตัวเงินแบบคิดง่าย ทำ(อาจ)ง่าย ยังไม่ได้คิดเผื่อรวมถึงเหตุฉุกเฉิน อยู่นอกแผน หรือกำหนดกะเกณฑ์ไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเจ็บป่วย อุบัติเหตุ ซึ่งจะทำให้เกิดภาระค่าใช้จ่ายตามมา เพราะปัจจุบัน อะไรก็เกิดขึ้นได้ ดังเช่น ตัวอย่างจากสถานการณ์ไวรัสโควิด-19 ที่เล่นงานมนุษย์ได้ในทุกระดับ ถึงแม้จะไม่ได้ติดเชื้อ แต่ก็ได้รับผลกระทบทั้งด้านเศรษฐกิจ และชีวิต แบบที่ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจะได้ประสบพบเจอ

จึงอยากให้ ใช้ชีวิตกันอย่างไม่ประมาท และวางแผนเผื่ออนาคตที่มองไม่เห็นว่า อะไรจะเกิดขึ้นต่อไปอีก

ที่มา ห้องเรียนนักลงทุน ตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย

บทความที่แล้วเล่าให้ฟังถึง คุณพี่มนุษย์เดือนชนเดือน พนักงานออฟฟิศท่านหนึ่ง  ที่ปรับระบบชีวิตการเงินของตัวเองใหม่ จนสามารถปลดแอกจากชีวิตหนี้ที่มืดมน เงินเดือนหมื่นกว่า แต่เป็นหนี้เกือบครึ่งล้าน จากการใช้จ่ายเงินที่ไม่มีระเบียบแบบแผน มีเงินเข้ากระเป๋าเท่าไร ก็ใช้จ่ายจนหมดเกลี้ยง ไม่พอก็หยิบยืม  รูดบัตรเงินสด  กู้เงินนอกระบบ เงินเก็บเงินออมไม่เคยมี  เงินลงทุนไม่ต้องพูดถึง

             เมื่อชีวิตพลิกผัน ได้เข้าสู่โครงการ “Happy Money Happy Retirement” ที่บริษัทส่งพนักงานเข้าร่วมโครงการกับตลาดหลักทรัพย์ฯ จึงได้กลับมาจัดระเบียบการใช้จ่ายของตัวเองใหม่หมด  จดบันทึกรายรับรายจ่าย อุดรูรั่ว ตัดรายจ่ายที่ไม่จำเป็นออก ก็มีเงินเหลือมาจ่ายหนี้  เมื่อรายรับไม่พอจ่าย ก็ต้องหารายได้เพิ่ม

            สุดท้ายหมดหนี้ เริ่มออมเงิน โดยเริ่มจากเงินออมต้นทาง คือเงินออมในกองทุนสำรองเลี้ยงชีพ ซึ่งถือเป็นเงินออมก้อนที่สำคัญที่สุด เพราะเป็นเงินออมระยะยาวเพื่อเก็บไว้ใช้หลังเกษียณ 

             ผู้ที่รู้ตัวเองดีว่า ถ้าให้เก็บเงินเองจะ “เก็บไม่อยู่” แน่นอน  ให้ใช้วิธี “หักดิบ” ยอมให้หักเงินจากเงินเดือนมาสะสมในกองทุนสำรองเลี้ยงชีพในอัตราสูงสุดไปเลย ซึ่งหลายบริษัทให้สะสมได้สูงสุด 15%ของเงินเดือน

            ข้อดีของเงินกองทุนสำรองเลี้ยงชีพ นอกจากเงินออมสะสมของเราที่ใส่เข้าไปทุกเดือนแล้ว ยังมีเงินที่นายจ้างจ่ายสมทบให้เราเพิ่มไปอีก ขึ้นกับข้อกำหนดของแต่ละบริษัทว่าจะสมทบให้เท่าไร ตั้งแต่ 2-15%  นั่นหมายถึงเงินที่นายจ้างช่วยออมเพิ่มให้เรานั่นเอง!!

            แถมเงินสะสมเข้ากองทุนสำรองเลี้ยงชีพของเรา ยังสามารถนำไปใช้หักลดหย่อนภาษีเงินได้ที่เราต้องจ่ายทุกปีได้อีกด้วย

             ที่สำคัญยังมีโอกาสได้ผลตอบแทนจากการลงทุน เพราะเงินสะสมและเงินสมทบของนายจ้าง จะถูกนำไปลงทุนในสินทรัพย์ต่างๆ โดยมีผู้จัดการกองทุนที่เป็นมืออาชีพบริหารเงินให้

             ผลตอบแทนจากการลงทุนแต่ละปีจะมากหรือน้อย  ขึ้นกับหลายปัจจัย โดยเฉพาะขึ้นกับระยะเวลาและสินทรัพย์ที่ไปลงทุน ซึ่งมีทั้งเงินฝาก หุ้น หุ้นกู้ พันธบัตรรัฐบาล ทองคำ กองทุนรวมและกองรีทต่างๆ ที่มีทั้งกองทุนอสังหาริมทรัพย์กองทุนโครงสร้างพื้นฐานมากมาย

            ซึ่งปัจจุบัน กองทุนสำรองเลี้ยงชีพ มีรูปแบบให้ลูกจ้างเลือกแผนลงทุน (Employee’s Choice)ได้ เช่น หากยังอายุไม่มาก  แนะนำให้เลือกลงทุนในสินทรัพย์ที่มีความเสี่ยงสูงได้มากขึ้น เช่น ลงทุนในหุ้น เพราะจากสถิติพบว่าการลงทุนระยะยาวในหุ้นพื้นฐานดี มักให้ผลตอบแทนสูงกว่าการลงทุนในสินทรัพย์อื่นๆ แต่ก็ต้องยอมรับความเสี่ยงที่สูงกว่าได้

            เมื่ออายุมากขึ้นต้องลดสัดส่วนการลงทุนในหุ้นลง เพื่อไปลงทุนมากขึ้นในสินทรัพย์ที่มีความเสี่ยงต่ำกว่า แต่อาจได้ผลตอบแทนที่ลดลง และหากใกล้เกษียณก็สามารถขอเลือกแผนลงทุนที่ไม่มีความเสี่ยงเลย เพื่อปกป้องเงินต้นในโค้งสุดท้ายของการลงทุน

“คุณนายพารวย”อยากแนะนำให้พวกเราเพิ่มพูนความรู้และเทคนิคการออมเงินในกองทุนสำรองเลี้ยงชีพแบบแซ่บๆ ได้ที่เว็บไซต์ตลาดหลักทรัพย์ www.set.or.th และเลือกไปที่ เมนู“ความรู้การลงทุน”

            แล้วจะรู้ว่า การเลือกแผนลงทุนที่สอดคล้องกับอายุ เป้าหมายผลตอบแทนและระดับความเสี่ยงที่ยอมรับได้ จะช่วยสร้างผลตอบแทนให้กับเงินออมในกองทุนสำรองเลี้ยงชีพได้อย่างมหาศาล!!

ที่มา คอลัมน์ รู้เก็บรู้ออม รู้ใช้รู้ลงทุน สู่ความมั่งคั่ง โดย คุณนายพารวย ข่าวเศรษฐกิจ หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ